افتخار میزبانی وجود پاک و مطهر هشتمین ستاره ی آسمان امامت و ولایت امام رضا(ع) نصیب سرزمین کهن ایران شده است؛ خورشید تابناکی که چون گنجی نهفته در این مرزوبوم، منشا خیر و برکت های فراوانی به شمار می رود و با تلالو خود ایمان، امید و آرامش را میهمان دل های ایرانیان می کند.

پروردگار بلندمرتبه، پس از رحلت رسول اکرم(ص) رسالت و مسوولیت خطیر راهنمایی، ارشاد، تعلیم و تربیت مردم را بر عهده ی ائمه اطهار(ع) نهاد تا آنها با سرلوحه قرار دادن قرآن و سیره ی پیامبر اعظم(ص)، رهروان این دین آسمانی را هدایت کنند و با تربیت عالمان و اندیشمندان بزرگ در اعتلا و گسترش فرهنگ و مبانی اسلامی بکوشند. هشتمین ستاره ی تابناک آسمان امامت و ولایت امام رضا(ع) در یازدهم ذی القعده 148 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود، دوره ی 20 ساله ی امامت ایشان با هارون الرشید، امین و مامون از خلفای عباسی همزمان بود که در این دوران امام رضا(ع) و پیروانشان سختی ها و مشکلات فراوانی را تحمل کردند اما ضامن آهو با وجود تمام محدودیت ها، لحظه ای از ارشاد مردم روزگار خویش دست برنداشت و با تاسی از پیشینیان بزرگوارشان در انجام دادن مسوولیت خطیر امامت، تلاش و کوشش کرد و با توجه به آن که حکومت بنی عباس، ایشان را وادار ساخت تا از زادگاه و وطن خویش دور شود، رسالت خود را در ایران دنبال کرد و با توجه به عشق و ارادت ایرانیان به امامان معصوم و وجود بستر مناسب، آموزه ها و معارف ناب اسلامی را به مردمان این سامان انتقال داد.
اما با افزایش محبوبیت علی بن موسی الرضا(ع) در میان مردم، مامون که پایه های حکومت خویش را لرزان می دید، تصمیم گرفت تا ایشان را به قتل برساند. سرانجام در آخرین روز ماه صفر 203 هجری قمری هشتمین پیشوای شیعیان را مسموم ساخت و به شهادت رساند. پیکر مطهر آن امام همام در شهر مقدس مشهد به خاک سپرده شد که اینک مامنی امن برای عاشقان و شیفتگان آن حضرت محسوب می شود.