نیمه شعبان دگربار از راه رسید و جهان اسلام سرمست میلاد حضرت مهدی(عج) والامقامی از تبار برگزیدگان ایزدمنان شد؛ ستاره درخشان خاندان نبوت که سال هاست شیعیان در انتظار ظهورش دعای اللهم عجل لولیک الفرج... را زمزمه می کنند تا او بیاید و عالم، قبله ی عشق و دلدادگی شود.

پانزدهم شعبان سال 255 یا 256 هجری قمری، انسانی گام بر این دنیای خاکی نهاد که شیعیان جهان قرن ها در انتظار ظهورش هستند تا بیاید و چراغ راه هدایت انسان در مسیر سعادت حقیقی و واقعی شود.

والامقامی از نسل پاکان که حامی و پناه تمامی ستمدیدگان و درماندگان عالم و یگانه منجی بشریت است. او می آید تا عدل و داد را در سراسر این گیتی پهناور جاری و ساری کند.

امام بزرگواری که فرزند امام حسن عسگری(عج) و نرجس خاتون است. آن همامی که در شهر سامرا در زمان حکومت معتصد عباسی دیده به جهان گشود. پیامبر اسلام(ص) درباره ی ایشان می فرمایند: مهدی(عج) مردی است از فرزندان من که چهره اش چون اختر تابناک است.

بشارت میلاد فرزندی از تبار رسول اکرم(ص) و از وجود پاک یازدهمین امام شیعیان بر پیکره ی حکومت های ستمگر لرزنده انداخته بود. به همین دلیل عباسیان همواره تلاش و کوشش می کردند تا از وجود فرزندی از خاندان اهل بیت آگاه شوند و بتوانند وی را از میان بردارند.

اما به امر پرودگار ولادت حضرت مهدی(عج) از دید همگان پنهان نگاه داشته شد و نقشه ی شوم کافران پوچ و بی نتیجه ماند و این چنین آنان در ترس و عذابی جان فرسا باقی ماندند.

حضرت مهدی(عج) تا پنج سالگی از وجود پربرکت پدر خویش بهره های فراوانی برد و به صورت نیمه پنهان زندگی کرد. امام حسن عسگری(ع) ایشان را به عنوان دوازدهمین امام شیعیان به یاران وفادار خویش معرفی کرد تا مسلمانان نگران آینده ی امامت و ولایت نباشند.

هنگامی که امام حسن عسکری(ع) در260 هجری قمری به شهادت رسید، دوره ی امامت امام زمان(عج) آغاز و در همین زمان نیز غیبت صغری شروع شد و تا 69 سال به طول انجامید.

پس از آن دوره ی غیبت کبری از سال 329 هجری قمری آغاز شد و تا به امروز ادامه دارد. دوره یی که پایان آن بر کسی آشکار نیست و سالهاست منتظران ظهور موعود عالم به درگاه پروردگار دعا و نیایش می کنند تا آخرین پیشوای مسلمانان جهان بیاید و عدالت را در این دنیای فانی بگستراند و ظلم و ستم را از میان بردارد.

اکنون در نیمه ی شعبان سالروز ولادت یگانه منجی بشریت چشم ها در شوق دیدار او نمناک و زمزمه ی دعای فرج بر لب ها جاری است تا او بیاید و جهان را غرق در شادی و سرور کند.

به مناسبت میلاد باسعادت امام زمان(عج) با هم گوشه هایی از دریای بی کران معرفتی حضرت مهدی(عج) را مرور می کنیم:

**نفع بردن از من در زمان غیبتم مانند نفع بردن از خورشید هنگام پنهان شدنش در پشت ابرهاست و همانا من ایمنی بخش اهل زمین هستم، همچنان که ستارگان ایمنی بخش اهل آسمانند. (بحارالأنوار، ج 53، ص 181)

**من ذخیره خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم. (تفسیر نورالثقلین، ج 2، ص 392)

** ملعون است، ملعون است کسی که نماز مغربش را به تأخیر بیندازد، تا زمانی که ستارگان آسمان پدیدار شوند. (بحارالأنوار، ج 52، ص 15)

**هر یک از پدرانم بیعت یکی از طاغوت های زمان به گردنشان بود، ولی من در حالی قیام خواهم کرد که بیعت هیچ طاغوتی به گردنم نباشد. (بحارالأنوار، ج 53، ص 181)

**من آخرین جانشین پیامبر هستم و به وسیله من است که خداوند بلا را از خاندان و شیعیانم دور می سازد. (بحارالأنوار، ج 52، ص 30)

**هر کس در اجرای اوامر خداوند کوشا باشد، خدا نیز وی را در دستیابی به حاجتش یاری می کند. (بحارالأنوار، ج 51، ص 331)

**سنت تخلف ناپذیر خداوند بر این است که حق را به فرجام برساند و باطل را نابود کند و او بر آنچه بیان نمودم گواه است. (بحارالأنوار، ج 53، ص 193)

**شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی که نهی شده اند، احتراز نمایند. (بحارالأنوار، ج 53، ص 177)

**کفایت در کارها و عنایت و سرپرستی در همه امور را تنها از خدای تعالی خواهانم. (بحارالأنوار، ج 25، ص 183)

**قلب های ما جایگاه مشیت الهی است، پس هرگاه او بخواهد ما هم می خواهیم. (بحارالأنوار، ج 52، ص 51)

** اگر نبود که ما دوستار صلاح شما هستیم و به شما لطف و مرحمت داریم، همانا به شما توجه و التفات نمی کردیم. (بحارالأنوار، ج 53، ص 179)