مرحوم آيت‌الله مجتهدي تهراني، شرح كوتاهي بر دعاهاي روزانه ماه مبارك رمضان دارد. اين عالم رباني در بخشي از شرح دعاي روز هفتم مي‌گويد: در نيت‌هايتان بگوييد «خدايا؛ من روزه خاص مي‌گيرم» يعني اعضاء و جوارحتان هم روزه باشد.
در دعاي روز هفتم ماه مبارك رمضان مي‌خوانيم: «اَللّهُمَّ اَعِنّي فيهِ عَلي صِيامِهِ وَقِيامِهِ وَجَنِّبْني فيهِ مِنْ هَفَواتِهِ وَ اثامِهِ وَارْزُقْني فيهِ ذِكْرَكَ بدَوامِهِ بِتَوْفيقِكَ يا‌هادِي الْمُضِلّينَ» «خدايا ياريم كن در اين ماه بر روزه و شب زنده داري‌اش و دورم بدار در آن از لغزش‌ها و گناهانش و روزي‌ام كن در آن ذكر خود را به‌طور مدوام و يك‌سره به توفيق خود، اي راهنماي گمراهان.»
* شرح فرازهاي دعا:
آيت‌الله مجتهدي تهراني در شرح «اَللّهُمَّ اَعِنّي فيهِ عَلي صِيامِهِ وَقِيامِهِ» مي‌گويد: خدايا كمك كن در اين ماه روزه بگيريم و شب زنده‌داري كنيم. اگر خدا كمك كند، گرسنگي را نمي‌فهميم. عبادت شب و سحر، دعاهاي ابوحمزه ثمالي و افتتاح را انجام مي‌دهيم. گاهي افرادي غصه مي‌خورند كه ماه رمضان چگونه روزه بگيريم؟ خوب دعا كنيد و خدا كمكتان مي‌كند.
وي در ادامه در شرح «وَجَنِّبْني فيهِ مِنْ هَفَواتِهِ وَ اثامِهِ» مي‌گويد: خدايا ماه رمضان ما را از لغزش و گناه حفظ كن. بدبختي است كه آدم در ايام سال گناه كند و ماه رمضان هم به گناه ادامه دهد. در ماه رمضان بايد تمام اعضا و جوارحمان روزه باشد. اگر روزه‌اي بگيريم كه چشمان، زبانمان، گوشمان، نامحرم ببيند، دروغ بگويد و غيبت بشنود ، روزه‌مان «عام» مي‌شود. اما به ما مي‌گويند كه روزه خاص بگيريد، يعني اعضا و جوارحت هم روزه باشند.
وي تأكيد مي‌كند: درنيت‌هايتان بگوييد: «خدايا؛ من روزه مي‌گيرم، اما روزه خاص مي‌گيرم» يعني اعضا و جوارحتان هم روزه باشد. حديث داريم؛ زماني‌كه روزه مي‌گيريد بايد گوش و چشم و پوست بدنتان هم روزه بگيرند. بايد اعضا و جوارحمان هم روزه باشند تا اين روزه در ما اثر بگذارد.
اين استاد اخلاق ادامه مي‌دهد: البته يك روزه ديگر هم داريم كه روزه خاص الخاص است. در اين روزه، قلبمان در ماه رمضان به غير خدا متوجه نمي‌شود.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در ادامه در شرح «وَارْزُقْني فيهِ ذِكْرَكَ بدَوامِهِ» اظهار مي‌كند: خدايا روزي كن كه در ماه رمضان ياد تو باشم. «ذكر»، هم ياد معنا مي‌كند و هم معناي ذكر زباني را مي‌دهد. دائما بايد به ياد خدا باشم. وي مي‌گويد: حديث است كه اگر حيوانات ذكر نگويند، اسير دام صياد مي‌شوند. اين صداهايي كه از حيوانات مي‌شنويم، ذكرهايي است كه توسط آنان بيان مي‌شد. حتي درخت و بيابان و كوه و دشت هم ذكر مي‌گويند.
آيت‌الله مجتهدي تهراني در ادامه در شرح «بِتَوْفيقِكَ يا‌هادِي الْمُضِلّينَ» مي‌گويد: اما به توفيق خودت اي راهنماي گمراهان. اي خدايي كه گمراهان را راهنمايي مي‌كني، توفيق بده اين دعاهاي روز هفتم درباره ما مستجاب شود.