چهارم شعبان سالروز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) است؛ بزرگ آموزگار شجاعت و وفاداری که در روز امتحان و قیام سرنوشت ساز عاشورا به عنوان پرچمدار سپاه اخلاص و شهادت جانبازی کرد و ردای زیبای شهادت برازنده قامت رعنای او شد.

خانه ی نورانی امام علی(ع) نخستین پیشوای شیعیان و ام البنین در چهارم شعبان 26 هجری قمری با قدوم نوزادی از تبار بهشتیان نورباران شد، نامش را عـباس به معنی شیربیشه نهادند. او از امیرالمومنین(ع) درس ایثار و رشادت آموخت و در کنار برادران بزرگوارش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) رشد و پرورش یافت و توانست در قیام بزرگ عاشورا، معلم و پرچمدار شهامت و رشادت باشد.

حضرت عباس(ع) از نوجوانی، در جنگ پدر با منافقان همواره یاور ایشان بود و با وجود سن کم، حریفان نامی عرب را مغلوب خویش می ساخت، با شهادت مظلومانه ی مولای متقیان در محراب نماز، برادرانش امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در انجام رسالت سنگین رهبری همراهی کرد تا آنکه در روز عاشورا سرپرستی قافله ی عشق و شهادت را برعهده گرفت و با قبول نکردن امان نامه امویان درس وفاداری، ایثار و جوانمردی را به همه ی رهپویان راه حقیقت داد و بنابر وصیت پدرش، تا آخرین نفس امام حسین(ع) را تنها نگذاشت.

سپاه دشمن آب را بر اهل بیت پیامبر(ص) بستند، لبان تشنه ی کودکان تاب و تحمل را از بزرگ سپهدار سپاه اسلام ربود، پس یک تنه به قلب سپاه دشمن زد تا از آب فرات، تشنگی کاروان را رفع کند، او هنگامی که بر فرات رسید با آنکه خود نیز تشنه بود، اما یاد لبان تشنه ی کودکان، مانع از آن شد تا خویش را سیراب کند، پس با مشک آب به طرف قافله بازگشت. یزیدیان تیرهای کین خود را به سمت وی پرتاب کردند و او پس از جانبازی های فراوان و با لبی تشنه به آرزوی دیرین خویش یعنی شهادت نایل آمد.

امام حسین(ع) زمانی که سقای کربلا از اسب بر روی زمین افتاد، فرمود: «اکنون پشتم شکست و چاره ام کم شد.» که بیانگر نقش و اهمیت علمدار کربلا در پشتیبانی از سومین امام شیعیان است.

پیامبر(ص) درباره ی حضرت عباس می فرمایند: «خداوند چشمت را روشن گرداند، تو باب الحوائج هستی، از هر که خواستی شفاعت کن.»

امام زین العابدین(ع) فرمود: «خداوند حضرت عباس(ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه 2دستش قطع شد. لذا خداوند عزوجل در عوض، 2 بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند... حضرت عباس (ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می خورند.»

روز ولادت حضرت ابوالفضل عباس(ع) را به یاد ایثارگری های رزمندگان اسلام در هشت سال جنگ تحمیلی در دفاع از آرمان های انقلاب و رویارویی با دشمن متجاوز، روز جانباز نام نهادند تا قدردان از خودگذشتگی و شجاعت جانبازان این مرزو بوم باشیم.

جانبازان و ایثارگران یادگاران ارزشمند هشت سال دفاع مقدس هستند که با تاسی از حضرت ابوالفضل(ع) اسوه ی شجاعت و غیرت، دلاورمردانه در برابر ماشین جنگی دشمن متجاوز ایستادند و با ایمانی راسخ، حماسه هایی جاودان را خلق کردند و پیام آور راستین همرزمان شهید خویش شدند. آنهایی که با وجود جانبازی و معلولیت هایی که تحمل آن بسیار دشوار است، همچنان ایستاده اند و از آرمان های والای انقلاب اسلامی دفاع می کنند.

امام خمینی(ره) جانبازان را مایه‏ی افتخار و سربلندی ملت ایران دانستند و فرمودند: سلام بر عزیزان ما که در راه عزّت اسلام و عظمت کشور اسلامی به پاخاستند و در راه دفاع از میهن، معلول و مجروح شدید و برای خودتان، مایه‏ی افتخار و برای ملت بزرگ‏تان، هم مایه‏ی تاسف و هم سربلندی شدید. درود بر شما جانبازان و مصدومان که اعضا و سلامت خود را در راه اعتلای قرآن کریم از دست داده‏اید. ملت شریف و اسلام بزرگ هیچ‏گاه شما عزیزان را از یاد نمی‏برد. درود بر خواهران و برادران مصدوم و معلول که شجاعانه در راه حق و پیروزی، قیام و فداکاری کردند و ملت را در جهان سرافراز کردند. اینجانب، تقدیر و تشکر و دعای خالصانه‏ام را به شما عزیزان اهدا می‏کنم و از خداوند متعال، سلامت و سعادت و بهبودی شما فرزندان اسلام را خواهانم.