پانزدهم شعبان سالروز میلاد ولادت حضرت مهدی(عج)، یگانه منجی عالم بشریت است. رادمردی از نسل خوبان که با ظهور نورانی اش غبار غم و اندوه را از دل های مومنان می زداید، عدالت و سعادت را در این گیتی پهناور می گستراند، او خواهد آمد و دودمان ظلم و ستم را در هم می پیچد و شادی و سرور را برای ساکنان این کره ی خاکی به ارمغان می آورد.

ولادت حضرت مهدی(عج) در پانزدهم شعبان 255 هجری قمری یکی از رخدادهای مهم و تاثیر گذار در جهان اسلام محسوب می شود. در زمان ولادت آن حضرت و امامت امام حسن عسکری(ع) به دلیل وجود سخنان و حدیث های فراوان به ویژه از پیامبر اسلام(ص) که تولد کودکی از پیشوای یازدهم شیعیان جهان را نوید می داد که بساط جور و ستم را برخواهد چید و نامش مهدی(عج) خواهد بود، فشارها بر امام حسن عسکری(ع) افزایش یافت.

این دوران همزمان با حکمرانی معتصم عباسی در سامرا بود. هشتمین خلیفه ی عباسی که حکومت خود را در خطر می دید، تصمیم گرفت تا برای جلوگیری از تولد این کودک تمام تلاش خویش را به کار بندد. جاسوسان بسیاری را در شهر گمارد، تا کودکان تازه متولد شده را زیر نظر بگیرند.

همانطور که نمرود در زمان حضرت ابراهیم(ع) و فرعون در زمان حضرت موسی(ع) به همین روش عمل کرد، تاریخ بار دیگر نشان داد که در نهایت ستمگران در برابر نور حق و عدالت کاری از پیش نمی برند و خداوند همواره یاریگر حق مداران است. با اینکه امام حسن عسکری(ع) در شهر سامرا به وسیله ی معتصم عباسی زیر نظر و کنترل بود، تاریخ به گونه ای شگفت انگیز تکرار شد و به خواست خداوند حضرت مهدی(عج) منجی بشر ولادت یافت.

شرایط خفقان و استبداد حاکم بر جامعه ی آن روز سبب شد تا ولادت و حضور آن حضرت، جز برای چند تن از نزدیکان و اصحاب خاص امام حسن عسکری(ع) از همگان پنهان بماند.

هنگامی که امام حسن عسکری(ع) دیده از این جهان فروبست، بنا به گفته ی آن حضرت، فرزندش حضرت مهدی(عج) در حالی که پنج سالگی خود را پشت سر می گذاشت به مقام امامت رسید. با آغاز امامت حضرت مهدی(عج)، حکومت ستمگر زمانه تمام همت خویش را به کار بست تا وی را از میان بردارد و مردم را از چراغ هدایت محروم کند، پس مصلحت خداوند بر این قرار گرفت تا غیبت کوتاه مدت(غیبت صغرا) ایشان به مدت 69 سال از 260 هجری قمری تا 329 هجری قمری آغاز شود. در طول دوره ی این غیبت مردم از راه نایبان خاص آن حضرت با ایشان در ارتباط بودند و سوالات و مشکلات خود را مطرح می کردند. عثمان بن سعید اسدی از یاران و شاگردان مورد اعتماد امام دهم و امام یازدهم، محمد بن عثمان بن سعید، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری چهار نایب امام زمان(عج) بودند.

پس از غیبت کوتاه مدت(غیبت صغرا)، دوران امتحان و سنجش ایمان و عمل مردم با غیبت بلند مدت(غیبت کبرا) آن حضرت آغاز و تاکنون نیز ادامه دارد. در هیچ دوره ای پیوند امام مهدی(عج) با مردم گسسته نشده است و تا زمان ظهور آن حضرت و برقراری عدالت جهانی ادامه خواهد داشت.

اعتقاد به دوره ی آخر الزمان و ظهور منجی، در ادیان و آیین های دیگر نیز آمده و در دین اسلام مورد پذیرش همگان است. ایمان به ظهور امام زمان(عج) تنها مربوط به شیعیان نیست و اهل سنت نیز این اصل اساسی را با ارایه روایت ها و حدیث های گوناگون از پیامبر اسلام(ص) در کتاب های مختلف آورده اند.