«بخوان، بخوان به نام پروردگارت كه جهان را آفرید؛ همان كه انسان را از خون بسته یی خلق كرد. بخوان كه پروردگارت از همه بزرگوارتر است؛ همان كه به وسیله ی قلم تعلیم داد و به انسان آنچه را نمیدانست، آموخت»(سوره ی علق، آیه 5-1 )
بیست و هفتم رجب، محمد امین(ص) در غار حرا كه میعادگاه او و پروردگار بی همتایش بود با وحی جبرئیل و نزول سوره ی علق به پیامبری برگزیده و پرچمدار دعوت الهی به دین اسلام شد. اسلام آیین و چراغ راه هدایت بشر برای رسیدن به سعادت واقعی و حقیقی است.
هنگامی كه رسول اكرم(ص) عهده دار رسالت الهی شدند، شبه جزیره ی عربستان شرایط اجتماعی و فرهنگی نامناسبی داشت. به همین دلیل پیامبر اسلام، نخست دعوت به اسلام را به مدت سه سال مخفیانه و از نزدیكان خویش آغاز كردند.
نخستین كسانی كه به دین اسلام ایمان آوردند، دو تن از بزرگان تاریخ بشریت و نماد انسانیت، حضرت خدیجه(س) و حضرت علی(ع) بودند كه همراه و همیار رسول اكرم(ص) در راه گسترش این آیین آسمانی شدند.
هنگامی كه اسلام به وسیله ی انسان هایی حق طلب پذیرفته شد و به مرور شرایط دعوت آشكار فراهم آمد، حضرت محمد(ص) به فرمان ایزد منان دعوت به این دین توحیدی را آشكارا و همگانی كرد.
خالق یكتا به وسیله ی وحی به نبی مكرم(ص) فرمان داد و فرمود: «آشكارا آن چه را مأموریت داری بیان كن و از مشركان روی گردان؛ ما شر استهزاء كنندگان را از تو دور می كنیم.»
دین اسلام كه در تضاد با جاهلیت و تبعیض بود، برای مشركان و ستمگران قابل پذیرش نبود به همین دلیل آنان به مخالفت و دشمنی با فرستاده ی الهی برخاستند و شرایط سخت و دشواری را برای حضرت محمد(ص) و پیروانش به وجود آوردند.
این امر سبب شد تا پروردگار، فرمان هجرت به شهر مدینه را صادر كند و این چنین پیام آور وحی به همراه اصحاب شان راهی آن دیار شدند و برگی دیگر از تاریخ اسلام ورق خورد. این هجرت فصل تازه ای را به روی حضرت محمد مصطفی(ص) و اسلام گشود و مبدا تاریخ مسلمانان قرار گرفت.
مردم مدینه از دین اسلام و پیامبر رحمت و مهربانی، استقبال كردند و این دین را با جان و دل پذیرفتند. رسول اكرم(ص) مسجدالنبی را با یاری مردم در این شهر بنا نهادند كه پایگاه بزرگی برای گسترش و ترویج دین اسلام شد. حضرت محمد(ص) در مدینه منشور حكومتی اسلام را پایه ریزی كردند و همگان را برای اداره ی حكومت فرا خواندند.
پس از گذشت سالها، اسلام نه تنها در سراسر شبه جزیره ی عربستان گسترش یافت بلكه پیام این دین مبین به سرزمین های دیگر نیز رسید و افراد بسیاری به اسلام روی آوردند.
پیامبر اكرم(ص) در سال هشتم هجرت تصمیم به فتح مكه گرفتند و با یاران خویش رهسپار مكه شدند. سپاه اسلام به آن دیار رسید و مكه فتح و بت ها به فرمان آخرین فرستاده ی الهی در هم شكسته شد و پیروان دین اسلام به موفقیت بزرگ دیگری دست یافتند.
پیامبر اكرم(ص) در سال دهم هجرت برای مراسم حج به مكه رفتند و پس از برگزاری حج در راه بازگشت به شهر مدینه در محلی به نام غدیرخم، حضرت علی(ع) را به عنوان ولی و جانشین خویش معرفی كردند.
سرانجام حضرت محمد(ص) پس از گذشت چند ماه در 28 صفر سال یازدهم هجری قمری در 63 سالگی چشم از جهان فروبستند و به دیار حق شتافتند و مسلمانان بزرگترین حامی و تكیه گاه خویش را از دست دادند.
حضرت محمد مصطفی(ص) آینه ی انسانیت، شجاعت، ایثار، رشادت، بزرگی، معنویت و عدالت بودند و برای بشریت همچون ستاره ای درخشان محسوب می شدند. ایشان در روزگاری كه ظلمت و تباهی در سراسر این گیتی سایه افكنده بود، چراغ راه هدایت ساكنان زمین برای رسیدن به سعادت دنیوی و اخروی شدند.
در پایان گزیده ای از سخنان معصومان درباره ی مبعث پیامبر(ص) را مرور می كنیم:
** حضرت فاطمه(س): پروردگار بزرگ، به پایان همه ی كارها دانا بود و بر دگرگونی های روزگار در محیط بینا و به سرنوشت هر چیزی آشنا. محمد صلی الله علیه و آله را برانگیخت تا كار خود را به اتمام و آنچه را مقدر ساخته به انجام رساند... پس خدای بزرگ تاریكی ها را به نور محمد روشن ساخت و دل ها را از تیرگی كفر بپرداخت و پرده هایی را كه بر دیده ها افتاده بود، به یكسو انداخت.
** حضرت علی(ع): خداوند، حضرت محمد را به حق برانگیخت تا بندگان خود را از پرستش بت ها رهایی بخشد و به پرستش خود راهنمایی كند و آنان را از پیروی شیطان نجات دهد و به اطاعت خود كشاند... خدای سبحان برای وفای به وعده ی خود و كامل گردانیدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث كرد؛ پیامبری كه از همه ی پیامبران، پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود. نشانه های او شهرت داشت و تولدش بر همه مبارك بود.
** حضرت مهدی(عج): خداوند محمد(صلوات الله علیه و آله) را برانگیخت تا رحمتي براي جهانیان باشد و نعمت خود را تمام كند.