چهارشنبه 05 اردیبهشت 1403
EN

نگارخانه

مشاهده خبر

امام سجاد(ع)؛ تبلور شکوه ایمان در اوج بندگی

امام سجاد(ع)؛ تبلور شکوه ایمان در اوج بندگی
امام سجاد(ع) سرچشمه نور هدایت و چهارمین پیشوای پرهیزگاران است؛ امام همامی که با هویت بخشی و آموزش پیروانان خویش با زبان دعا و بر پایه های آموزه های مکتب انسان ساز اسلام توانست آنها را به سعادت حقیقی رهنمون سازد.

پنجم شعبان 38 هجری قمری، سالروز ولادت فرخنده امام زین العابدین(ع) است که در شهر مدینه و در منزل امام حسین(ع) و شهربانو دیده به جهان گشود و سیدالشهدا(ع) به سبب علاقه فراوانی که به امیرالمومنان(ع) پدر بزرگوارشان داشت، این مولود مبارک را «علی» نام نهاد. 
پیشوایی عابد و پرهیزکار که با آمدنش شیفتگان عبادت و سالکان راه معرفت و خداشناسی را از سرچشمه زلال توحید و عرفان ناب محمدی سیراب ساخت. کنیه های چهارمین پیشوای شیعیان «ابامحمد و ابوالحسن ثانی» است و از القاب این امام همام(ع) می توان به «زین العابدین، سجاد سید العابدین، زین الصالحین، وارث علم النبیین، وصی الوصیین، خازن وصایا المرسلین، امام المومنین، منار القانتین، الخاشع، المتهجد، الزاهد، العابد، العدل، البکاء امام الامه، الزکی، الامین و السجاد» اشاره کرد. 
ایشان در دوره امامت؛ همواره در راه هدایت و ارشاد جامعه گام های موثری برداشت و زبان دعا و وعظ را به منظور مبارزه با ستمگران زمانه برگزید که دعاهای بی نظیرشان در مجموعه ای با عنوان «صحیفه سجادیه کامله» جمع آوری شده است و اکنون از با ارزش ترین آثار اسلامی محسوب می شود. 
صحیفه سجادیه که به زبور آل محمد شهرت دارد از بی نظیرترین نمونه های دعاهای امام سجاد(ع) به شمار می رود. از دیگر آثار ارزنده به یادگار مانده از امام سجاد(به ع) می توان مجموعه ای تربیتی و اخلاقی به نام «رساله حقوق» اشاره کرد که امام(ع) در آن، وظایف گوناگون انسان را در برابر خدا، خود و دیگران را با بیانی شیوا و گویا بیان می کند. 
دوران 34 ساله پیشوایی امام سجاد(ع) پس از شهادت سالار شهیدان امام حسین(ع) آغاز و ایشان در این دوره موفق شد تا رسالت دینی خود یعنی هدایت و راهنمایی مردم عصر خویش را به بهترین شکل انجام دهد. 
امامت چهارمین پیشوای شیعیان همزمان با خلافت یزید بن معاویه، عبدالله بن زبیر، معاویه بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک بن مروان و ولید بن عبدالملک بود. 
افشاگری ها و روشنگری های امام(ع) هراس حکومت بنی امیه را برانگیخت و ولید بن عبدالملک خلیفه اموی، سرانجام امام زین العابدین(ع) را مسموم و در 12محرم سال 95 هجری به شهادت رساند. 
پیکر پاک سید الساجدین امام زین العابدین(ع) را در قبرستان بقیع در کنار عموی بزرگوارشان امام حسن مجتبی(ع) به خاک سپردند.
مدیر سایت امتیاز به خبر :